Dbasz o swojego czworonoga i chcesz mu zapewnić największy możliwy komfort i poczucie bezpieczeństwa. Mimo Twoich najlepszych intencji pupil doświadcza ogromnego stresu, gdy musi spędzić czas samodzielnie. Znasz ten problem z życia codziennego? Lęk separacyjny u psa to powszechny problem, który uprzykrza skutecznie życie właścicielowi. Zobacz, jak możesz wesprzeć swojego pupila podczas stresujących momentów.
Lęk separacyjny u psa to stan niepokoju, który występuje, gdy zwierzę jest oddzielone od swoich opiekunów. Może się objawiać na różne sposoby, m.in. poprzez nadmierne szczekanie, wycie, gryzienie i drapanie mebli, ślinienie się, nietrzymanie moczu czy stolca, a nawet samookaleczanie.
Lęk separacyjny może występować u psów w dowolnym wieku. Jest bardzo powszechny u adoptowanych pupili lub czworonogów doświadczonych traumatycznymi zdarzeniami. Może również występować u zwierząt, których opiekunowie nie wychodzili z domu przez długi czas (np. w wyniku choroby) podczas powrotu do normalnego trybu życia.
Lęk separacyjny u psa może mieć wiele przyczyn. Niektóre czworonogi odczuwają stres w wyniku zmiany środowiska. Rutyna daje zwierzakom poczucie bezpieczeństwa, więc każda zmiana – przeprowadzka, inne godziny pracy opiekuna, a nawet przemeblowanie – może wywołać zachowania o podłożu lękowym.
Psy, które doświadczyły traumatycznych zdarzeń – były porzucone czy oddane do schroniska – są zdecydowanie bardziej narażone na lęk separacyjny. Trauma zostawia trwałe ślady w psychice psa, skłaniając go do nadmiernej troski podczas nieobecności opiekuna.
Podobny wpływ wywiera brak odpowiedniej socjalizacji w młodości. Psy, którym nie dano okazji do nauki radzenia sobie z samotnością jako szczeniaki, mogą mieć z tym problem w dorosłym życiu. Nigdy nie zostawały same, dlatego nie rozumieją, dlaczego opiekun nagle wychodzi.
Lęku separacyjnego nie można postrzegać jako wynik złego wychowania czy winę opiekuna. To poważny problem psychiczny, który może dotknąć każdego psa. Aby życie wróciło do normalności, pomóż zwierzakowi poradzić sobie ze stresem. W zaawansowanych przypadkach skorzystaj z porady doświadczonego behawiorysty.
Lęk separacyjny u psa może objawiać się na wiele sposobów. Zestresowane zwierzęta szczekają, wyją lub piszczą. Wydawane dźwięki mogą być wywołane poczuciem niepokoju i desperacką próbą nawiązania kontaktu z opiekunem.
Dewastacja mebli w domu to kolejny częsty problem. Pies gryzie meble, drapie drzwi i niszczy przedmioty. W niektórych przypadkach, na skutek silnego stresu, może nawet zaszkodzić sobie, gryząc sierść czy skórę.
Nietrzymanie moczu i stolca również może być związane z lękiem separacyjnym. Nawet psy doskonale nauczone, gdzie powinny załatwiać swoje potrzeby, mogą mieć „wypadki” w domu, gdy zostają same.
Zwróć uwagę na nadmierne ślinienie się czy przyspieszony oddech, które mogą wystąpić tuż przed wyjściem opiekuna z domu lub po jego powrocie. Lęk separacyjny może wpływać też na apetyt psa. Niektóre zwierzęta tracą apetyt, podczas gdy inne nie mogą oderwać się od miski, używając jedzenia jako formy radzenia sobie ze stresem.
Psy z ciężkim lękiem separacyjnym mogą podejmować próby ucieczki, aby odnaleźć swojego opiekuna. Drapanie drzwi i okien oraz próba uszkodzenia ogrodzenia to wyraźna oznaka, że psiak nie radzi sobie ze stresem.
Mocno nasilony lęk separacyjny wywołuje objawy fizyczne: spadek odporności, utratę sierści, owrzodzenia błony śluzowej żołądka i jelit, brak apetytu, wzmożone ziewanie, ślinienie się i drżenie całego ciała. U psa narażonego na długotrwały stres można zaobserwować zmiany w zachowaniu. Należą do nich m.in. unikanie kontaktu z innymi psami, apatia i depresja.
Jeśli zauważysz u swojego pupila jeden z tych symptomów, skonsultuj się z weterynarzem lub behawiorystą. Wymienione objawy mogą również wskazywać na poważne problemy zdrowotne lub inne problemy behawioralne, niezwiązane z lękiem separacyjnym.
Praca nad lękiem separacyjnym u psa jest długotrwała i wymaga zaangażowania wszystkich domowników. Bardzo pomaga ustalenie harmonogramu dnia, ponieważ rutyna daje psu poczucie bezpieczeństwa. Posiłki, spacer, zabawa i odpoczynek powinny mieć swoje pory. Pamiętaj o organizowaniu psu aktywności, które zmęczą go fizycznie i psychicznie. Zmęczony psiak to szczęśliwy psiak.
Odbądź szkolenie posłuszeństwa z psem, naucz go podstawowych komend, takich jak
„siad”, „leż”, a zwłaszcza poleceń „na miejsce” i „zostań”. Rozpocznij trening niezależności. Zaczynaj stopniowo, zostawiając psa na krótkie chwile. Zwierzę powinno najpierw zrozumieć, że potrafi poradzić sobie bez ciągłej obecności właściciela. Odsyłaj psa na legowisko, aby nie chodził za Tobą krok w krok. Na początku zwalniaj go po krótkiej chwili, wydłużając czas w miarę postępów pupila.
Kontroluj sytuację. Wyznacz momenty w ciągu dnia, w których poświęcasz czas pupilowi. Pies powinien wiedzieć, że otrzyma Twoją uwagę w odpowiednim momencie, a nie wtedy, gdy wymusi na Tobie działanie. Nagradzaj postępy psa, nawet jeśli na początku będą niewielkie.
Zachowaj cierpliwość i zimną krew. Pamiętaj, że pies nie robi Ci na złość, niszcząc meble czy zakłócając spokój sąsiadom. On się bardzo mocno stresuje i nie potrafi poradzić sobie z emocjami. Daj Wam czas, skontaktuj się z profesjonalistą i konsekwentnie przestrzegaj planu działania. Powodzenia!