Jesień i zima to sezon chorobowy. Nie tylko ludzie zmagają się jednak z dręczącymi ich dolegliwościami. Psy również są wrażliwe na zarazki. Jedną z częstych chorób, które je dotykają, jest zapalenie oskrzeli i tchawicy, powszechnie nazywane kaszlem kenelowym. Poznaj jego objawy, przyczyny i sposób leczenia, aby jak najlepiej zadbać o Twojego psiaka.
Za kaszel kenelowy (znany również jako bordetella lub parainfluenza) odpowiada wiele czynników – m.in. adenowirus psów typu 2, wirus grypy psów, pneumowirus psów lub bakteria krztuśca Bordetella bronchiseptica. Do zarażenia nimi dochodzi drogą kropelkową.
Niestety, wystarczy krótki kontakt z chorym psem, aby Twój pupil również się rozchorował. Sprzyja temu przebywanie w dużych skupiskach zwierząt – na szkoleniach, wystawach, w hotelikach czy u weterynarza. Czynnikami sprzyjającymi rozwinięciu się choroby są również przewlekły stres i brak odporności. Szczególnie narażone na kaszel kenelowy są szczeniaki i psy starsze lub schorowane.
Głównym i najbardziej charakterystycznym objawem kaszlu kenelowego jest suchy, intensywny kaszel. Jego dźwięk przypomina duszenie się – pies brzmi, jakby miał coś uwięzionego w gardle. Pojawia się gwałtownie i nasila się podczas aktywności fizycznej lub pod wpływem emocji. Może prowadzić do powstania odruchu wymiotnego lub nawet wymiotów.
U psów chorych na kaszel kenelowy często pojawiają się dodatkowe objawy:
Zwierzę zmaga się z ogólnym spadkiem energii. Więcej śpi i nie ma apetytu, co jest objawem złego samopoczucia. Niekiedy pojawia się również gorączka (ok. 40 stopni). W skrajnych przypadkach nieleczona choroba może prowadzić do śmierci.
Objawy kaszlu kenelowego są niespecyficzne, dlatego nie da się postawić samodzielnie diagnozy. Jeśli zauważysz, że Twojego pupila męczy kaszel – udaj się z nim do weterynarza. Przeprowadzi on odpowiednie badania – pobierze wymaz z dróg oddechowych lub wykona test PCR – oraz przepisze leki.
Leczenie kaszlu kenelowego zależy od stopnia zaawansowania objawów oraz ogólnego stanu zdrowia psa. Zwierzęciu trzeba zapewnić spokój i ciepłe miejsce do odpoczynku. Zadbaj, aby jego legowisko stało z dala od przeciągów. W domu zdejmij pupilowi obrożę (także tę przeciwko kleszczom), aby nie wywierać zewnętrznego ucisku na szyję. Podczas choroby karm zwierzę mokrą karmą – będzie mu łatwiej ją spożyć – i zapewnij mu dostęp do miski z wodą o temperaturze pokojowej.
W łagodnym przebiegu choroby często podaje się preparaty zwiększające odporność na bazie beta-glukanu i leki łagodzące kaszel. W cięższych przypadkach pomagają leki przeciwkaszlowe, przeciwgorączkowe i antybiotyki.
Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się kaszlu kenelowego, odizoluj chore zwierzę od zdrowych. Choroba może trwać nawet 11-20 dni, zależnie od patogenu, który ją wywołał. Po kontakcie z zarażonym zwierzęciem zachowaj higienę – umyj ręce i zmień ubranie. W ten sposób zminimalizujesz ryzyko przenoszenia zarazków.
Możesz ustrzec swojego psa przed zachorowaniem na kaszel kenelowy za pomocą szczepień. Na rynku dostępne są preparaty, które chronią zwierzę przed CPiV (wirusem parainfluenzy psów), CAV-2 (adenowirusem psów typu 2), CDV (wirusem nosówki psów), bakterii Bordetella bronchiseptica i wirusowi CIV (wirusem grypy psów). U psów w grupie podwyższonego ryzyka zaleca się coroczne powtarzanie szczepień przeciwko Bordetella bronchiseptica i CPiV.
Szczepionka przeciwko Bordetella bronchiseptica i wirusowi parainfluenzy psów jest dostępna również w formie donosowej. Preparat pomaga wytworzyć miejscową odporność układu oddechowego. Zaleca się przeprowadzić pierwsze szczepienie szczeniaka pomiędzy 6 a 8 tygodniem życia. W zależności od podanego środku wystarczy jedna dawka lub wymagane jest powtórzenie procedury.
Twój pies kaszle? Zabierz go do lekarza weterynarii, aby potwierdzić (lub wykluczyć) kaszel kenelowy. Wczesna interwencja, odpowiednia opieka, a w cięższych wypadkach również terapia lekami pomoże czworonogowi szczęśliwie wrócić do zdrowia. Pamiętaj również o profilaktyce – szczepieniach i izolowaniu chorych zwierząt.